|
Vanochtend op tijd vanuit Balatonfüred vertrokken voor één van de of misschien wel dé kortste tocht van deze expeditie. Volgens de routeplanner liggen de twee plaatsen maar liefst 6,6 kilometer uit elkaar. Tóch weet ik er vandaag 18,7 kilometers van te maken.
Het weer is prachtig: een hele warme zon. Dít is wat ik van Hongarije verwacht.
Tihany is een prachtig oord nét naast Balatonfüred op een schitterende beetje heuvelachtige landtong in het Balatonmeer.
Ik vind een appartement tussen het dorp en de veerpont over het Balatonmeer. Het dorp is 2 kilometer, het Balatonmeer is 1 kilometer. Het appartement is een echt oud communistisch achterblijfsel. Kijk maar eens naar de foto's.
|
|
 |
|
|
|
Over mijn gevoelens en mentale ontwikkeling ben ik in dit dagboek altijd al eerlijk geweest, zo dus ook vandaag! Ik zit er even doorheen!
Ik voel me een nomade die al meer dan 4 weken rondtrekt en iedere keer weer zijn plekje moet veroveren. Dat geeft me momenteel niet veel rust. Ik had gehoopt door de Balaton-route rustig aan te doen, dat de nodige rust zou komen, maar die komt er niet.
Naar verluid is er verderop, in Zalaszántó, is een Boedistische tempel (de grootste Stupa buiten Azië zou hier zijn). Hier zou je rust kunnen vinden en kunnen mediteren. Dat zou nu wellicht iets voor mij zijn. Dat heb ik nooit gedaan, dus ik zou daarin wat begeleiding zeer op prijs stellen. Ik heb vanochtend geïnformeerd bij de plaatselijke Tourinform (VVV) en zij zeggen dat het uitsluitend bestaat uit een tempel en een huisje waar twee priesters wonen. Vanaf hier kan ik het niet controleren, dus dat komt nog wel.
Ondertussen denk ik na over 'hoe nu verder'. Ik wil RUST. Nietsdoen! Liggen in het gras! Genieten van de zon en het water! En verder: NIETS! Geen getob en gedoe over mijn nest en eten van vanavond, mijn natje en mijn droogje. Niets!
Ik zoek wat op internet naar huizen in Hongarije. Maakt mij niet uit waar ik zit, maar Balatonmeer lijkt me prima, kan ik hier tóch nog doen wat ik wil.
Eén van de sites (ik denk dat ik er hooguit 5 heb gezien!) is www.balantonhuis.com, die stuur ik een mailtje met de vraag of er nog wat beschikbaar is.
De heer Vosmeijer bemiddelt voor enkele eigenaren en belt me lekker snel terug. Hij geeft me aan wat de prijs van de huisjes zijn en ik zeg dat ik nog even nadenk. Ik wijs 'm op het bestaan van mijn site, zodat hij kan kijken wat ik allemaal sjouw en doe.
Nog geen 5 minuten later: telefoon. De heer Vosmeijer: kijk zegt ie, voor sommige gevallen maak ik een speciale prijs en dat wil ik nou ook doen. Geweldig toch? Er bestaan dus ook aardige mensen in Nederland.
Ik spreek af dat ik er morgen naar toe ga en in ieder geval een week blijf. Binnen 10 minuten: alles geregeld! Top!
Bestaat toeval?
Mariëtte en ik hebben in de afgelopen week weer intensief contact gehad (voor de niet ingewijden: in april van dit jaar zijn Mariëtte en ik uit elkaar gegaan) en dat verliep allemaal geweldig! Enkele minuten nadat ik het huisje heb geregeld belt Mariëtte: Ik kom woensdag naar Hongarije en blijf tot en met zondag, want hier gaat het niet langer (details blijven hier even uit)!
Dat betekent dat er woensdag een 're-union' tussen Mariëtte en mij gaat plaatsvinden! Is dat niet geweldig! Ben ik dan weer zoveel 'Jan' en dus mezelf geworden dat dat kan?
|
|
|
|
De rest van de dag doe ik weinig. Ik hang wat rond bij het prachtige Balatonmeer, eet en drink wat en kom 's avonds als het donker is terug in dit vakantieoord.
Laat ik ook weer maar eens even over mijn gevoelens uitwijden: ik ben er weer helemaal bovenop. Zoals ik vanochtend meldde, zat ik er doorheen. Maar ik ben er weer voor de volle 100% bij.
Een kwestie van wat opbeurende telefoongesprekken en de negatieve stemming achter je laten. Het is hier veel te leuk om te gaan sikkeneuren. Het weer is prachtig, het land is prachtig, het Balatonmeer is prachtig en de toekomst is prachtig. Moet ik dan gaan liggen mokken? Nee hoor!
|
|
|
