28 juni 2006 (woensdag)

Vandaag een heerlijke relaxte tocht gehad. Eerst nog even een e-mailing voor RFID4u.nl de deur uitgedaan vanuit de konditorei van Lajos in Balatonkenese.

Omstreeks 12.00 uur neem ik even een heerlijke duik in het Balatonmeer. Lekkere afkoeling is dat.
Om 14.30 uur arriveer ik in Siófok.

Onderweg bedacht ik me dat waar in Hongarije ik ook heb gefietst en ben geweest, ik tot op heden altijd en overal treinen heb gezien. Dit land kent een enorme dichtheid aan treinrails. Het is allemaal maar enkelspoor en op een aantal lijnen wordt maar een paar keer per dag gereden, maar je kunt op héél veel plaatsen komen met de trein.

Siófok kun je écht een badplaats noemen!

De oude watertoren van Siófok

Als eerste heb ik een nieuw en simpel Casio horloge gekocht dat tot 100 meter waterdicht is. Die 100 meter heb ik niet zo écht nodig, maar mijn andere horloge zat steeds vol met vocht van het zweten van mijn arm. Voor € 24,- kun je volgens mij niet echt sukkelen. Eén jaar garantie op het horloge en 10 jaar op de batterij.

Aansluitend heb ik doorgebracht in het zogenaamde 'Strandfürdö', het echte badcentrum van Siófok. Prachtig daar! Kijk maar naar de foto's!

's Avonds besluit ik dat ik nóg een dag hier blijf. In de stad zijn vele kleine leuke winkeltjes en die moet ik maar eens even zien!

In het internetcafé sta ik nog zeker een uur te praten met Mátyás, de systeembeheerder. We bespreken de politieke situatie in Hongarije en de ontwikkeling van Hongarije in de voorbije eeuw. Ook hij begint met de negatieve gevolgen die het Verdrag van Trianon (1920) en de Tweede Wereldoorlog op Hongarije hebben gehad. Ook het feit dat de oude communistische leiders nu ineens in een markteconomie de politieke leiding in handen hebben wordt hier alom vreemd gevonden.

De omgeving van het Balatonmeer was tot het omvallen van de Muur een oord waar Oost- en West-Duitse families elkaar makkelijk konden treffen. Dat was de reden waarom de Duitsers in zulke grote getalen hier kwamen. Na het vallen van de Muur werd de traditie gecontinueerd en was men tot circa 1997/98 nog graag bereid hier de vakantie door te brengen. Vanaf dat moment werd het aldoor minder.
Van Péter Antal had ik al eens gehoord dat zeker de laatste 3 jaren het toerisme hier erg sterk terugliep. Ik zie hier nu met mijn eigen ogen dat de capaciteit enorm is (en er wordt zelfs nog nieuw gebouwd), maar dat je een kanon in de straten kunt afschieten, terwijl het eind juni is. Er móeten in deze periode toch al toeristen zijn. Niet heel de wereld is toch afhankelijk van schoolvakanties?

's Avonds op mijn kamer probeer denk ik: laat ik nog eens een borrel nemen en begin aan het flesje 'Unicum' dat ik heb gekocht. Unicum zie je werkelijk overal, althans de reclames. Bijna alle obers lopen met Unicum-kleding en Unicum-dienbladen. Carlo (de man van het huis in Egerlövö), had al een gezegd dat het niet te drinken was, maar ja dát wilde ik zelf wel eens proberen.
Inderdaad: niet weg te krijgen. Ik kan best wat drankjes hebben, ik kan iets wel of niet lekker vinden, maar dit is gewoon smerig. Ik heb het dan ook weggegooid! Het is wel iets van een kruiden-achtig-iets, maar dan met een vieze bittere overheersende smaak en vooral een smerige nasmaak.

Unicum

29 juni 2006 (donderdag)

Na het ontbijt loop ik Siófok in. Een heerlijk plaatsje met leuke shopjes. Ik heb niks nodig, maar koop nog zo'n hempje zonder mouwtjes. Voor € 4,- kun je geen ellende hebben. Het is immers weer lekker zonnig en de temperatuur gaat weer door de 30 graden (wordt zo meteen in het verhaal wel anders!).

Ik kom bij het kerkje aan en er staat een deur open. Ik loop naar binnen en denk dat ik via de trapjes op de toren terecht kom. Ineens sta ik bij het orgel en onder me is de kerk vol, klaar voor de mis van 10.00 uur. Vanaf het orgel woon ik de dienst bij. Let wel: 2 voorgangers, 3 acolieten en het orgel bespeelt op een gewone donderdagochtend! Ik versta er natuurlijk niets van, maar mooi is het wel.

Winkeltjes

Na de kerk loop ik wat rond en de lucht betrekt wat. Ik loop het internetcafé binnen en er breekt een noodweer los. Groene lucht, bakken met water, onweer, storm. Kortom ik ben a) blij dat ik in het internetcafé zit en b) blij dat ik niet fiets vandaag.

Als ik terugloop naar het pension, zijn straten verandert in een soort van Venetië en liggen overal afgerukte takken op straat. Gelukkig hebben ze het raam van mijn kamer dicht gedaan.

Ik lig op bed wat te lezen en doe een middagdutje. Het weer laat het immers niet toe om naar buiten te gaan.

Zodra het weer wat is opgeklaard ga ik naar het Balatonmeer en zie dan pas hoe groot de bui en de storm is geweest. De straat ligt echt bezaaid met takken en bladeren en de hele stad lijkt te zijn uitgelopen om het op te ruimen. Aan het water kijk ik wat rond, drink een koffie en ga weer maar terug naar mijn kamer.

Het internetcafé

's Avonds en 's nachts wordt het nog véél erger. Een nog heftigere bui, die volgens mij nog meer schade aanricht. In ieder geval is het zo dat de stroom heerlijk knippert en de internetverbinding er uitklapt. Het internetcafé besluit om de deuren voor vanavond maar te sluiten. Ik drink nog een pilsje in het pension en ga maar pitten. Morgen is er weer een dag!

Afgerukte takken en veel water!

Kilometers

Rustperiode in Eger <

Rit naar het Balatonmeer >

Printerversie