18 mei 2006 (donderdag)

Het is donderdag 18 mei 2006. Paul was gisterenavond misselijk (zeg maar gespannen voor wat er komen gaat) en heeft de nacht bij mij in bed gelegen. De wekker gaat om 7 uur en de spannende dag begint.
Alle spullen staan inmiddels klaar in de gang, de fiets zit al in de auto en het laden kan beginnen. Makkelijk is dat zo'n MPV: fiets en alle spullen gaan er lekker makkelijk in.

Ik ga even afscheid nemen bij de buren en tegen half 9 rijden Paul en ik weg. Ik zet Paul op school af, we nemen afscheid op het parkeerterrein. 'Tot ziens op de bezoekdag op de NaWaKa ....', zegt Paul nog. Mijn hemel: dat is op 29 juli en het is nu 18 mei!

Dapper en monter zwaait hij zijn pa uit tot ik uit zijn beeld ben verdwenen; 10 weken! Het is wat!

Nog even langs Ulvenhout rijden. Ik heb mijn ma beloofd dat ik daar even gedag ga zeggen voordat de lange tocht begint. Mijn ma heeft het slecht: ze heeft de voordeur al openstaan en heeft al enkele malen in de voortuin gestaan. Er rolt een traan bij haar. We gaan nog samen even boven de kaart en het reisplan hangen, maar dan is het toch zover: het gaat beginnen!

Alle spullen klaar om in de auto te gaan

Het eerste deel van de reis voert naar Felsberg in de buurt van Kassel, op zo'n 400 kilometer van Breda. In Felsberg woont Oliver die ik in januari van dit jaar ontmoet heb bij het Landmark Forum in Frankfurt. Sindsdien mailen we af en toe een keer om onze belevingen (onze transformatie) na het Forum uit te wisselen. Zoals afgesproken bel ik hem vanuit de buurt van Kassel en om kwart voor één sta ik bij hem voor de deur.
We bespreken de laatste ontwikkelingen in ons leven. Bij mij is de afgelopen periode héél véél verandert en in Huize Vollmers is Sandra afgelopen weekend ook naar het Forum geweest. Er is dus heel wat te bepraten. Gelukkig komt Sandra ook nog even binnen; ik kende haar en zij kende mij alleen maar van de verhalen.
We eten een boterhammetje en drinken een kop koffie. Weer iets nieuws geleerd daar: 'Feigen-Senf' is erg lekker op kaas! Moet ik ook eens halen!

Net na 2 uur gaat de reis weer verder. Oliver loodst mij richting snelweg en het gaat op richting München.

Het huis van Oliver en Sandra

Ik heb nog zo'n 550 kilometer voor de boeg en ik wil vanavond op kraamvisite bij Rosemarie en Ruppi (Rosemarie is de dochter van de boer en boerin!). De eerste week van mei zijn Paul en ik op vakantie geweest op de boerderij en hebben Rosemarie toen nog zwanger gezien. Vorige week donderdag (11 mei 2006) is Rupert geboren en die moet ik natuurlijk even zien!

De reis zit, ondanks de vele regen onderweg, mee. Het gaat allemaal volgens plan. Om half 8 kom ik in Rimsting (bij Prien am Chiemsee) aan. Na me even gemeld te hebben, ga ik gelijk door op kraamvisite. Aaaahhh, wat een lief ventje!

Even een kopje koffie gedronken en weer terug naar de boerderij, de volgende visite staat immers weer voor de deur.

Rupert

Eerst op het balkon en later op mijn kamer haal ik de foto's van de camera en schrijf het verslag van vandaag, potje Duits bier erbij aansluitend even een stukje in mijn boek lezen en naar bed.

Morgen gaat de reis richting Hongarije verder.

Op het balkon verslag maken van vandaag

19 mei 2006 (vrijdag)

Deze ochtend ben ik om 9.20 uur gaan rijden in Prien. De tocht door het laatste deel van Duitsland, geheel Oostenrijk en het eerste deel van Hongarije verliep vlekkeloos.
Maar toen kwam Boedapest! Alle wegen leiden tot aan de stad en gaan aan de andere kant van de stad weer verder.
Dat verschijnsel kan ik twee manieren benaderen:
a) negatief: Wat een ramp! Want dat ís het.

maar het kan ook

b) positief: ik lever hierbij een verrijking aan de Hongaarse taal (ook een ramp trouwens!) door de introductie van een volledig nieuw Hongaars woord: Kerek út. Dat betekent: rondweg!

Heren (en dames) Hongaren: het kan zó simpel: leg even een weg om die stad heen! Het heeft me denk ik zo'n anderhalf uur gekost om er doorheen te komen.
Na Budapest ging het verder perfect: één mooie nieuwe en rechte weg. Top!

Onderweg hiernaar toe heb ik in Györ een Hongaars sim-kaartje gekocht. Aldaar heb ik én mijn eerste Hongaarse parkeerticket om in mijn album te plakken én mijn eerste Hongaarse parkeerbon omdat ik te laat terug was bij de auto. De ticket koste 50 forint (€ 0,20) en de bon 1.000 forint (€ 4,00). Da's dus € 4,20 voor het parkeren.

Ik ben dus vanaf nu op een Hongaars telefoonnummer bereikbaar: +36 30 613 5875. Als je goedkoop wilt bellen, lees dan even deze tekst! Vallen de kosten allemaal reuze mee en doe je iedereen een plezier (mij én jezelf).

Na een totale reis van 1.706,4 kilometer vanaf Breda zit ik in een pension aan de rand van Mezökövesd. In Mezökövesd Zsóri-Fürdö om precies te zijn.
Hier aangekomen ben ik eerst in het pension gaan eten en daarna naar Femmy en Pieter in Szentistván gereden. Zij hebben voor mij een plaatsje voor de auto geregeld. Na het overhandigen van een lekker stukje Nederlandse kaas (pittige 30+) die ik voor ze heb meegenomen en het drinken van een kopje koffie gaan Pieter en ik eerst naar het begin van het fietspad in de richting van Tiszafüred en daarna naar de mensen waar mijn auto mag staan.
Allemaal geweldig lieve mensen! Heerlijk: ze bestaan nog Nederlanders en Hongaren die iets voor je willen doen.

Vanaf deze plek dank aan Femmy en Pieter!

Vanaf een uur of 9 zit ik op mijn kamer in het pension, even verslag maken en zo naar bed. Morgen op 10.00 uur begint de grote tocht. Een spannende dag voor de boeg!

Mijn allereerste indruk van Hongarije en de Hongaren: het is een prachtig land! Ik had verwacht een typische oostblok-sfeer aan te treffen zoals ik dat in 1990, 1995 en 2002 in het voormalig Oost-duitsland heb aangetroffen, maar dat is absoluut niet het geval. Een keurig, opgeruimd en schoon land met vreselijk lieve en behulpzame mensen.

De eerste klik is geweldig!

Tiszafüred <

Hortobágy >

Printerversie