De twaalfde week

ma 29-01-2007 en di 30-01-2007

Gewoon keihard aan de site gesjouwd, wat boodschapjes tussendoor gedaan, maar verder niets belangwekkends.

wo 31-01-2007

's Ochtends om 8 uur heb ik in Siófok afgesproken bij Residence Kapitana Amancsics. Dat is een nieuwbouwproject van 29 appartementen voor Nederlanders, Belgen, Duitsers en dergelijke. Alles compleet en alles erop en eraan, zoals een zwembad en sauna, verzorging van eten, de was en noem maar op. Kost een paar centen, maar daar heb je ook wat voor.
Ik ga er naartoe om te kijken of ik een artikel voor Most Magyarul! daarover kan maken.
Géén van de appartementen zijn nog verkocht, dus strik ik de man gelijk om op Hongarije Vandaag te komen adverteren. Daar heeft ie wel oren naar. Wordt vervolgd.

Kijk maar eens op: www.kapitana-amancsics.com

Om 11 uur heb ik afgesproken met Kerepeski István in het Westend Centre in Budapest, naast Nyugati Pályaudvar. Ik spreek met hem om te kijken of we marketing-cursussen voor bedrijven hier in Hongarije kunnen starten.

Ik geef aan wat ik in de afgelopen 3 maanden heb ervaren en 'ontdekt': een land waarmee het met mensen moeilijk of onmogelijk is afspraken te maken en een land waar geen producten te vinden zijn die geëxporteerd kunnen worden.

Hij schaamt zich dat hij de afgelopen 10 jaar lang en tot op de dag van vandaag géén 5 Hongaarse producten kan opnoemen die geëxporteerd zouden kunnen worden. Waar het buitenland op zit te wachten.

Als enige producten zou hij kunnen denken aan de Pick-salami en de wijnen. Maar, zegt zelf, wie in de wereld zit er nou op Hongaarse wijnen te wachten? Zijn die zó bijzonder ten opzichte van wat Frankrijk, Italië of Spanje voortbrengt? Nee hoor, is zijn eigen conclusie!

István vertelt mij nog de volgende feiten / gebeurtenissen / interessante zaken. Ik heb ze opgeschreven om ze niet te vergeten!

	Hoofd van de afdeling internationale handelscontacten in Szolnok is een gewezen kleutelschool lerares, zonder enige ervaring in de handel, die uitsluitend Hongaars spreekt!
	Een fabrikant van hoogwaardige kunstof onderdelen voor de auto-industrie, waaronder Audi, spreekt uitsluitend Hongaars. De enige contactmogelijkheid met zijn grote afnemers in Duitsland is een schoolverlater van vooraan in de 20, die zeer gebrekkig Engels spreekt met de Duitsers in kwestie. Eén schoolverlater!
	Hongarije was in de 'red era' helemaal niet zo geïsoleerd als het westen wel wil vermoeden. Iedere Hongaar kon vrij simpel een 'blauw paspoort' aanvragen en daarmee, na het vragen van de benodigde visa, gewoon in het westen reizen. De DDR, dát was een 'gevangenkamp' binnen de oostzone. DDR burgers mochten slechts op uitnodiging van Hongaren naar Hongarije komen, terwijl Hongarije toch een bevriende natie was. Ik herinner zelf plotst het 'ijzeren gordijn' wat ik in 1999 of zo tussen Polen en de voormalige DDR heb gezien! István vertelt ook over de militaire patrouille boten die vanaf het eiland Rügen aan de horizon in de Oostzee te zien waren. Die boten heb ik, ook in 1999, in de haven van Usedom zien liggen! Weg uit de DDR kon dus écht niet!
	István twijfelt er niet aan dat indertijd Hongaars geld naar de DDR is gepompt om het westen te tonen dat de DDR zich als zelfstandige natie, los van West-Duitsland, prima kon ontwikkelen.
	Hongarije is op de Europese lijst van welstand momenteel de derde van onder! Deze positie danken ze aan het feit dan Roemenië en Bulgarije per 1 januari 2007 bij de EU zijn gekomen en waar het allemaal nóg véél slechter gaat!
	István spreekt zijn visie uit dat Roemenië eerder in de euro-zone zal vallen als Hongarije! Dat zou wel héél bijzonder zijn, maar onderstreept zijn pessimistische blik op Hongarije.

Tegen half 2 nemen we afscheid. Hij moet de trein halen en ik ga terug naar Balatonkenese.

Op de terugweg leg ik even aan bij Regina bij Nijhoff-Wassink in Székesfehérvár. We hebben een uur of anderhalf gekletst over mijn en haar persoonlijke situatie en over Hongarije. Heel fijne gesprekken. Fijn om de eigen beeldvorming te kunnen toetsen en fijn om een bijdrage aan een andermans denkproces te kunnen leveren.

's Avonds een lang telefoon gesprek (zoals afgesproken) met Éva Fodor en István en foto voor de taart van Inge in elkaar geknutseld.

do 01-02-2007

Vanochtend boodschappen gedaan in Veszprém en de banden van mijn auto laten balanceren en van voor naar achter en van achter naar voren laten leggen. Wat kost het in Nederland? € 25,-, € 30,-, € 40,-? Ik weet het niet. Maar zoiets wel denk ik.
Ik heb er hier ft. 1.500 (€ 6,-) voor betaald!

Verder heb ik Lucas aan de lijn gehad met een verslag van zijn geweldige trouwerij!

vr 02-02-2007

Yep! Inge wordt vandaag 18! Denkt ze dat ze volwassen wordt. Afgelopen week een discussie met haar gehad dat dat slechts een wettelijke statuswijziging is, maar dat dat verder niets over de mens zelf zegt!

Maar goed: Breda, halen jullie morgen (zaterdag 3 februari) de bomen en lantaarnpalen binnen, want Inge krijgt haar eerste rijles!

Vandaag een ritje gemaakt naar Tihany. Gewoon om er even tussenuit te zijn.

Aan het einde van de dag fotografeer ik zo net de zonsondergang bij Balatonkenese. Na deze foto schoot de zon achter een wolk. Jammer, had een leuke plaat nog kunnen worden!

za 03-02-2007

Vandaag is de dag van het grote inpakken. Alles klaarzetten om morgenochtend de auto in te kunnen.

De boel hier even poetsen en zorgen dat ik de 'wereld' en beetje beter achterlaat als dat ik haar heb gevonden, want dat is wat we bij de welpen van Baden Powell leerden. Heeft mijn jeugd toch nog iets goeds in me achtergelaten.

Om 19.00 uur worden in het T-Com gebouw verwacht. Er is een feest voor de foundation. Een stichting in Balatonkenese die geld inzamelt voor goede doelen in het dorp. Ze hebben al eens iemand muziek laten studeren, de speelplaats op school opgeknapt en zo.
Het is een leuk feest, goed van eten en drinken en alle bekenden zijn er!
Om 10 uur ga ik naar huis, gauw naar bed, want er volgt morgen een zware dag.

zo 04-02-2007

Ik hoor Lajos om 02.45 binnensluipen op de taart voor Inge in de koelkast te zetten. Om 03.30 lig ik wakker en denk"och, waarom ook niet, laat ik maar aan de reis beginnen.

Douchen en laatste spullen pakken en wie staat daar met z'n pyjama aan? Lajos! Komt me uitzwaaien.

Om 3 minuten voor 4 uur ga ik rijden. De tocht loopt zéér voorspoedig, geen problemen onderweg, behoudens dat ik bij Wenen kennelijk een afslag mis en dwars door de stad rijd. Niks aan, want het is hartstikke donker.
Onderweg doe ik 2 keer een kwartier een hazenslaapje. Dat werkt geweldig! Om 3 minuten voor half 5 (dus op de kop af 12½ uur rijden), arriveer ik in Breda, 1.311 kilometer gereden.

's Avonds ga ik met de taart naar Inge voor haar verjaardag. Ze vindt het helemaal geweldig! Na een koffie met taart ga ik terug naar huis. Paul gaat met me mee, want die wil graag deze week bij mij zijn.

Een voorlopig einde aan deze periode. Nu gaan bedenken wat de toekomst gaat worden!

Deze pagina afdrukken